Boekpresentatie
Vorige week was ik bij de feestelijke presentatie van het nieuwe prentenboek van Katrien van der Kuil: "Kwijt-op-pootjes". Het was een leuke opening, met veel kinderen, ouders, bloemen, lekkere broodjes en limonade. Het mooie prentenboek heb ik natuurlijk meteen ook aangeschaft.
Kwijtoppootjes komt tot leven
Katrien las eruit voor, maar het was eigenlijk meer vertellen wat ze deed. Op een hele enthiousiaste manier betrok ze de kinderen er steeds bij. Ze liet de kinderen het tot leven gekomen poppetje "kwijtoppootjes", wat ze van papier had gemaakt, steeds verder aankleden met de kwijtgeraakte spullen. Ook werd duidelijk waarom het verhaal kwijt-op-pootjes heette: de moeder zei, telkens als er weer iets weg was: "Het lijkt wel of dat ding pootjes heeft gekregen".
Thuis
Dat dacht ik ook toen ik 's avonds thuis mijn mobieltje wilde pakken. Ik zag hem nergens: hij was weg en ik was hem kwijt! Allerlei scenario's gingen door mijn hoofd. In de trein laten liggen? Uit mijn tas gevallen? Gestolen? Hij had toch geen pootjes gekregen? Vier keer opnieuw alle vakjes van mijn tas doorvoeld, overal gekeken waar hij mogelijkerwijs zou kunnen zijn, maar nee, nergens! Wat een narigheid...
Spijt
Omdat ik hem tijdens de boekpresentatie op 'stil' had gezet, had het ook geen zin om mezelf op te bellen om zo de locatie te achterhalen. Dat was ernstig balen! Ik besloot mailtjes te sturen naar de vier plekken waar ik ook nog geweest was. Inmiddels was het al ruim bedtijd. Piekerend betreurde ik het zeer dat ik ook geen back-up had gemaakt van de gegevens in mijn mobieltje. Tsja, berouw komt ná de 'zonde'...:-)
Plof
Toen ik mistroostig mijn lege tas van het bed op de grond zette, hoorde ik een doffe plof: vreemd voor een lege, slappe handtas. Ik voelde nog een keer in de tas en wie schetst mijn verbazing toen ik ineens tóch mijn mobieltje vast had: helemaal verscholen in de zwarte voering!
Moraal?
Wat een opluchting! Toch geen pootjes gekregen, niet meer kwijt! Hoera! Zelfs organizers zijn dus af en toe spullen kwijt. Moraal van dit verhaal: dingen kwijt raken kun je niet 100% voorkómen, maar je kunt je er wel op voorbereiden.
Hoe?
Door de gevolgen van een (mogelijk) verlies te beperken. Wat zou je echt heel veel narigheid geven als je het ineens kwijt was? Denk daar eens over na en plan een uurtje of een dagdeel om je hier tegen te wapenen. Máák een back-up van de gegevens van je mobiel, notéér de kenmerken van je fiets, kopieer je rijbewijs en je paspoort en zorg voor een werkende back-up van de belangrijke gegevens op je pc. Enz. enz. enz. Doe jezelf een plezier en bereid je voor: verwacht het onverwachte!
Tips?
Heb je nog andere tips om spijt en narigheid te voorkomen? Schrijf je reactie dan hieronder, zodat wij er allemaal iets aan kunnen hebben! Alvast bedankt!
Succes!
Jalada Goddijn-Koopmans