Ik stop er mee! Er is geen beweging in te krijgen! Uitgeput liet ze zich op een stoel vallen, die vol spullen lag. Waarom energie verspillen als het toch niets oplevert? Wanhopig keek ze naar de massieve berg spullen die als een muur voor haar oprees en waar ze in blinde paniek tegenaan was gaan duwen.
Er móest beweging komen in de zaak! Beweging, bewegen, wat betekende dat eigenlijk? Bewegen is van plaats veranderen. Haar hart klopte hevig. Ook het bloed bij haar slapen voelde ze kloppen. Vreemd, dacht ze, sommige dingen bewegen gewoon vanzelf. Daar hoefde je niks voor te doen. Waarom kostte dit dan zoveel moeite?
Waarom wil ik dit eigenlijk van plaats veranderen? Haar beweegredenen waren duidelijk: ruimte creëren om zelf weer bewegingsruimte te hebben. Heel duidelijk voelde ze de knellende begrenzing die de spullenmuur haar oplegde.
Het was een zelfgemaakte begrenzing, stapje voor stapje was hij gegroeid tot deze omvang. Elke dag 'even' iets achteloos neerleggen en 'ineens' was daar die muur die nu haar bewegingsvrijheid tot vrijwel nul had gereduceerd. Bijna een natuurlijk proces. In de natuur groeit én verdwijnt alles ook stapje voor stapje.
De natuurlijk weg ….stapje voor stapje? Een ontspannen grijns trok over haar gezicht. Duwen, forceren, dát was het probleem! Natuurlijk!! Ze stond glimlachend op en zette grinnekend haar eerste stapje!
Dit blog is geschreven naar aanleiding van de inspirerende oproep die Wim Aalbers heeft gedaan, om over dit thema een (mini-)blog te schrijven. De tien leukste blogs komen in zijn nieuwe boek. Zie het artikel op zijn weblog Wat zou het leuk zijn als dit stukje daar in zou komen!
Jalada Goddijn-Koopmans
PS. Leuk als je hieronder een reactie geeft!