Regelmatig krijg ik vragen over opruimproblemen. Dat vind ik erg leuk en ik beantwoord ze dan ook graag. Toen ik de volgende vraag aan het beantwoorden was, realiseerde ik me dat dit onderwerp vast voor veel meer mensen interessant zou zijn.
Veel mensen durven het soms aan zichzelf niet eens toe te geven, dat het willen (of moeten) opruimen allerlei angsten kan oproepen. Dat vinden ze dan stom van zichzelf en ze stoppen het snel weg.
Deze vrouw was zo dapper om er wel mee te voorschijn te komen.
Ik gebruik haar vraag dus graag om ook andere mensen die angst ervaren bij het opruimen er mee te helpen en te laten zien dat het niet “stom” is, integendeel, maar dat het vaak voorkomt.
En zoals al je emoties niet verdwijnen door ze te verstoppen, maar alleen door ze onder ogen te zien en ze te ervaren -zonder oordeel!- precies zoals ze zijn, kan er iets moois uit voort komen.
Voor alles is een goede reden, ook voor die angst, ga daar maar vanuit, ook al ken je die reden vaak niet en die reden hoef je ook niet altijd te kennen.
Door met mildheid en liefdevolle nieuwsgierigheid naar je emoties te kijken, heb je kans dat er zich iets aan je openbaart. Dan kan het zich oplossen, zoals alle emoties die je toestaat, elk moment 'vanzelf' weer veranderen.
Hier de vraag van Jeanne (pseudoniem) uit Amsterdam, een lezer van de Ruimtewijzer.
"Over het opruimen heb ik inderdaad wel een vraag; zodra ik wil beginnen met de plank in mijn kast waar het om gaat, bekruipt me een enorme angst...daar liggen dingen waar ik over na moet denken, waar nog iets mee moet, en dan gaat het over administratie dingen, belasting, enz. De zaken waar ik niet goed in ben en waar ik me het liefst voor verstop.
Ik ben vast een van de velen daarin, je komt het zeker vaker tegen. Ik heb dan ook het idee dat iemand daar mijn handje vast moet houden, of liever nog, dat iemand anders het doet, maar dat gaat helaas niet, ik moet dat zelf uitzoeken. Maar de moed zakt me in de schoenen, ik word dan heel erg moe en ga dan maar even liggen....en zo gaan de jaren voorbij...
Heb je daar een tip voor? Of moet ik toch de cursus komen volgen? Het gaat niet alleen over die ene plank, maar ook over de spullen die ik nog van iemand heb geërfd bijvoorbeeld of gekregen, of waar ik nu geen plaats voor heb, maar later misschien wel enz. enz. In elk geval roept het angst op."
Mijn antwoord:
"Beste Jeanne,
Dank je wel voor je opruimvraag. Inderdaad heel herkenbaar voor veel mensen. Dat is vaak ook een reden dat mensen mijn hulp inschakelen. Ik denk dat ik je wel een beetje kan helpen, ook al kom ik niet bij je organizen. De cursus volgen is ook zeker een goed idee! Maar hier eerst wat aanwijzingen.
In de eerste plaats is het uiterst belangrijk jezelf niet te veroordelen voor je niet-opruimen en de angsten die het oproept. Ik zeg altijd: voor alles is een reden! Je hoeft die reden ook niet beslist te weten. Vertrouw er maar op dat ze niet zomaar ontstaan en dat het zeker niet betekent dat jij niet zou deugen, al voelt dat vaak wel zo!
"Stel je niet aan! Ga toch gewoon opruimen! Iedereen kan het, waarom jij dan niet? Je bent gewoon een sukkel, slap, een aansteller! Geef jezelf gewoon een schop onder je kont" Of iets in die trant.
Het gevolg hiervan, van je veroordeeld voelen, (ook al is het door jezelf) is dat alles in jou in de weerstand gaat en weigert nog mee te werken. Stel je eens voor dat er een ander voor die plank zou staan en je zou tegen die persoon al jouw negatieve oordelen uitspreken. Denk je dan dat die persoon blij en enthousiast zal gaan opruimen? Of zou die hard weglopen en denken: "Bekijk het maar!"
Ten tweede een vraag: heb jij wel een goede indeling van je administratieve papieren? Ik vermoed dat het antwoord hierop "Nee!" zal zijn. Dan is het namelijk heel logisch dat je angstig wordt als je allerlei papieren tegen komt en geen plek hebt waar je ze kunt laten.
Als je je administratieve papieren in een handig en werkend systeem onder zou brengen, zodat je alles wat binnen komt daarin kwijt kunt en je alles wat je al hebt, een goede plek kunt geven en je dus ook weer alles terug kunt vinden als je het nodig hebt.
Over het algemeen is het ook belangrijk in kleine stapjes te werken. Dat gaat het beste door tijdgericht te werken en niet taakgericht.
- Taakgericht opruimen is: die administratie moet af, of die plank moet leeg.
- Tijdgericht opruimen is: ik ga vandaag van 5 tot 6 aan mijn administratie werken.
Hoe ver je komt, is niet van belang. Vlak voor dat uur om is, stop je, om wat je gedaan hebt af te ronden, zodat je ook echt om 6 uur kunt stoppen, vooral óók als het lekker gaat! Dan heb je de volgende keer zeker zin om weer verder te gaan.
Bij taakgericht werken, ga je meestal veel te lang door, waardoor je moe wordt en dus chagrijnig en je er een volgende keer als een berg tegenop ziet om wéér op te moeten ruimen. "Elke dag een draadje, is een hemdsmouw in een jaar" is een oud spreekwoord. De wanorde is niet in één dag gekomen en zal dus ook niet in één dag verdwenen kunnen zijn.
Dan nog je opmerking over geërfde of andere gekregen spullen waar je geen raad mee weet. Bekijk die spullen eens rustig een voor een en
- bedenk (maar vooral: vóel) of ze je blij maken, onverschillig laten of zelfs tegenstaan.
- Alleen de spullen die je blij maken (omdat ze mooi of nuttig zijn) bewaar je.
De andere spullen stop je in een doos en breng je naar de kringloopwinkel of je verkoopt ze via www.marktplaats.nl. Je kunt ook je vrienden en kennissen eerst nog uit laten zoeken of zij er iets van willen hebben. Tenslotte is niets zo persoonlijk als smaak.
Laat je niet opzadelen met spullen die je niet blij maken, alleen omdat ze van die of die geweest zijn! Door ze aan een ander door te geven of te verkopen, kunnen ze een ander blij maken, wat ze bij jou niet deden. Laat ze, in dankbaarheid voor dat je ze gekregen hebt, gaan. Gaan naar een nieuw leven elders, waardoor er voor jou ruimte ontstaat voor spullen die je wél blij maken.
De spullen die je wilt houden, stop je ook in een doos. Doe er een geel plakbriefje op met "Spullen om neer te zetten" of zoiets. Af en toe haal je daar iets uit om neer te zetten en doe je er iets in waar je op uitgekeken bent, maar alleen als je dat voorwerp toch (nog) niet wilt missen. Anders: kringloopwinkel, weggeven of verkopen!
Nou Jeanne, ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik hoor het graag als je nog vragen hebt! Denk nooit dat het domme vragen zijn. Échte vragen zijn nooit dom, maar juist slim om te stellen!
Hartelijke groet,
Jalada"